Marrakech: scheurende brommers & lallende moskeeën

Nu ik dan al twee dagen in Marrakech ben zal ik jullie op de hoogte stellen van de eerste indrukken en momenten hier in deze grote stad.
Afgelopen zondag zijn Iris en ik vertrokken naar Marrakech. Na zondagochtend nog even naar de kerk te zijn geweest was het daarna puur wachten tot we naar Schiphol zouden gaan. Helaas kon mama niet mee naar Schiphol dus thuis al afscheid van mama genomen wat uiteraard niet zo gemakkelijk was. Hilde, Chantal en Antoinette plus hun mannen gingen ook mee naar Schiphol samen met mijn vader en Deborah. Een hele optocht naar Schiphol dus. Met Iris had ik in de vertrekhal afgesproken waar we de koffers moesten afgeven. Bij het afgeven van de koffer bleek dat dat ellendige ding 24,8 kilo was terwijl de weegschaal thuis exact de 26 toegestane kilo’s aangaf. Heb ik voor niks nog dingen uit me koffer zitten halen…. Na het afgeven van de bagage gingen we nog even wat drinken voordat we langs de paspoortcontrole gingen en dus echt doei moesten zeggen tegen iedereen die mee was naar Schiphol. Toen het moment van de paspoortcontrole was aangebroken was het weer eventjes lekker huilen zoals me wel vaker overkomt bij afscheid nemen. Eenmaal door de paspoortcontrole was het weer over en ging de focus helemaal om naar Marrakech. Hoe zou het daar zijn, hoe zouden de stagebegeleiders vanuit het bedrijf zijn waren een paar van de vragen die door me heen zijn gegaan. Nog even snel een panini naar binnen gewerkt en toen konden we alweer naar de gate. Daar stond natuurlijk een rij en veroorzaakten wij een nog grotere opstopping met onze loodzware handbagage met veel elektronica en veel vloeistoffen. Tsja het is wat als je zoveel moet meenemen voor vijf maanden in maar een koffer en een handbagage tas.
In de slurf naar het vliegtuig toe stond een enorme file en moesten we nog wat langer wachten. Eenmaal in het vliegtuig was het supervol en superwarm. Handbagage lag dus wat verder naar achter en niet bij onze zo kieskeurig uitgezochte stoelen voor in het vliegtuig. Eenmaal zitten was het wel even wat anders dan die economy comfort vlucht terug vanuit Paramaribo. Vooral veeeeeeel minder beenruimte voor mijn lange benen. Het was nog steeds bloedheet en benauwd in dat vliegtuig. De purser vertelde dus even dat een motor achterin het vliegtuig het niet goed deed en dat er daarom geen koele lucht het vliegtuig aanging en dat de echte motoren dus ook op een andere manier gestart moesten worden. Nou en dan moet je nog vliegen, dan komt het idee in je op van OMG is dit vliegtuig wel goed, help ik moet nog vliegen. Dat was wel even bijzonder maar gelukkig deed het vliegtuig uiteindelijk precies wat die moest doen en dat was ons veilig in Marrakech laten komen. Tijdens het wegrijden bij Schiphol heb ik op het panoramaterras nog twee zwaaiende downies gespot. Met het vliegtuig meerennend en als twee dolle mensen zwaaien. Uiteraard waren dit meneer Gert Groenevelt en mevrouw Deborah Groenevelt. Het was een erg leuk gezicht en heb me kapot gelachen. Waarschijnlijk hebben jullie mij niet zien zwaaien maargoed. Ik vond het heel leuk dat jullie zo lang zijn gebleven en het vliegtuig helemaal uitgezwaaid hebben.
De vlucht verliep heel voorspoedig. Het was mooi weer in de landen waar we overheen vlogen waardoor we veel hebben kunnen zien uit het vliegtuig. Nederland was uiteraard bewolkt net als België maar dat kan ook bijna niet anders. In Frankrijk daarentegen scheen uiteraard de zon. Heel leuk om vanuit de lucht Frankrijk, Spanje en zelfs Portugal gezien te hebben. Vanaf Portugal vlogen we over zee verder richting Marokko en bij Casablanca vlogen we weer bovenland. Gelijk de droogte van Marokko gezien vanuit het vliegtuig en de andere vormen van huizen. Voordat we het wisten stonden we weer op de grond, de Marokkaanse grond wel is waar. Doordat we de handbagage kort voor de landing al uit de bak hadden gehaald en onder de stoel hadden gelegd bij de landing waren we als een van de eersten het vliegtuig uit, waren we snel door de paspoortcontrole en hadden we ook redelijk snel de koffers. Doordat veel medepassagiers nog voor de paspoortcontrole stonden bleven alle koffers nog op die band rollen en kon er niks nieuws af. Vervolgens een paar passagiers die willekeurige koffers van de band gingen tillen zodat er nieuwe bijkomen, zie je even later zo Marokkaan die koffers er weer opzetten. Dat helpt dus helemaal niks..
Marijke (mijn stagebegeleidster van stagebedrijf) haalde ons bij het vliegveld en ze stond er dus ook al toen we naar buiten liepen. Met de auto dus verder naar ons huis en naar Riad Siwan waar ons een diner te wachten stond. Nou waar ik me in Suriname al verbaasd heb over de chaos in het verkeer heb ik me nu nog meer verbaasd. Alles rijd en loopt door elkaar, auto’s, fietsers, voetgangers, brommers en zelfs paarden met kar erachter. Dat allemaal op de rijbaan. Onvoorstelbaar in Nederland maar hier kan het gewoon. Heb tijdens me rit me ogen al uitgekeken naar alleen het verkeer. Te bizar gewoon. Omdat ons huis midden in de Medina (oude stad) staat moesten we ergens parkeren en verder lopen naar ons huis. Een of ander knechtje met een karretje sjouwde onze koffers en zware tassen. Ideaal dus. Door smalle straatjes liepen we naar het huis. Riad Siwan is trouwens tegenover ons huis. Waar ik me nog meer over verbaasde was dat al die brommers ook in deze smalle straatjes rijden en niet zachtjes nee ze scheuren gewoon. In het huis kennis gemaakt met Naima, onze schoonmaakster. Ze gaf ons een rondleiding door het huis. Werkelijk waar een prachtig huis. Op de benedenverdieping de keuken, badkamer en een halletje waar we kunnen zitten. Op de eerste verdieping twee kamers, wat onze slaapkamers zijn en dan op de tweede verdieping een heerlijk dagterras. Op dit tijdstip (half 3 ‘s middags) kun je daar echt niet zitten want dan brand je gewoon weg en stroomt het zweet na 1 seconde overal uit je lichaam. Na even te hebben opgefrist liepen we naar Riad Siwan voor een diner met Marijke en Gemma ( van Souk Cuisine, Iris haar stagebedrijf). We kregen een typisch Marokkaans diner beginnend met een voorgerecht met een kool salade met amandelen en rozijnen en daarnaast nog aubergines. De kool was echt heel erg lekker maar die aubergines waren een beetje bijzonder en minder lekker. Het hoofdgerecht bestond uit een tajine met kip en aardappeltjes. Een tajine is een soort stoofpotje. Dit was heel lekker maar ze hadden superveel gemaakt dus na een stukje kip en wat aardappeltjes zat ik wel weer vol want er kwam natuurlijk ook nog een dessert. Het dessert was soort bladerdeeg met perziken. Ook erg lekker. Net als de fransen eten de marokkanen overal brood bij. No problemo. Mocht het eten nou is niet lekker zijn heb je altijd nog brood. Na het diner nog even lekker gezeten op het dakterras van het huis waar we wifi bereik hebben. In de rest van het huis niet maar vanaf morgen (11 sept.) hebben we een clé (soort dongel) zodat we binnen ook met de laptop kunnen werken. Op telefoon en tablet is het allemaal minder erg om wifi te hebben.
Het bed ligt trouwens wel lekker om te slapen, en je hoort me niet klagen met mijn tweepersoonsbed. Het is dan wel weer teleurstellend dat je om 5 uur ’s ochtends wakker wordt van alle mogelijke moskeeën hier in Marrakech die beginnen te lallen voor het eerste gebed van die dag ofzo. Geen idee wat ze nu allemaal schreeuwen maar het schijnt iets van Allah akbar te zijn. Het is een irritant geluid waar ik wel even van wakker heb gelegen.
Vervolgens dus alweer om half 8 wakker terwijl de wekker om 8 uur ging. We zouden namelijk een dagje met Gemma meegaan. Om 9 uur heeft ze ons opgehaald en hebben we even over HET plein van Marrakech gelopen. Hier weet iedereen dat als het over LA PLACE heb dat het over het Djeema el Fna plein gaat. Een supergroot plein waarvandaan je ook de grootste moskee heel goed kunt zien, de Koutoubia. Gemma had vandaag gewoon gasten voor haar kookworkshops maar wij mochten gewoon mee. De gasten waren Nederlands dus dat was leuk en gezellig. Om boodschappen voor het koken te doen gaat Gemma met haar gasten de Souk in. (Souk is eigenlijk gewoon een bazaar/markt) In de Souk kun je alles vers kopen. Dus vers vlees, groenten, vis, kruiden en ga zo nog maar even door. Het viel me in de Souk alles mee hoe vervelend de Marokkanen achter je aan komen van dat je moet kopen bij hun en dat ze je de winkels intrekken. Dat progamma van SBS 6 van oplichters ofzoiets is dus grote onzin en enorm aangedikt. Zelfs als je met een best kort broekje aanloopt valt het mee en kun je je gewoon veilig voelen op straat. Dus vooroordelen over Marokko, vergeet ze maar allemaal snel want het is zo enorm anders.
Na het boodschappen doen voor het koken heeft Gemma mij naar Riad Azzar gebracht (hier ga ik stage lopen onderandere) en heb daar van Marijke een rondleiding gekregen en kennisgemaakt met mijn nieuwe collega’s. Ook heeft ze me vast wat dingen uitgelegd. Riad Azzar is echt al een prachtige Riad en Siwan schijnt dus nog luxueuzer te zijn. Even later gingen we dan ook naar Siwan voor een rondleiding en voor een lunch. En echt, Siwan is dus gewoon nog veel luxer. Echt prachtige kamers en badkamers met allemaal een regendouche. Riad Siwan heeft ook een soort uitzichtpunt over de stad. Die toren dus even opgeweest en het uitzicht was echt super mooi. In de verte was zelfs het Atlas gebergte te zien. De lunch bestond uit een salade met gefrituurde sardientjes, tomaat, komkommer, rijst en iets van worteltjes en uiteraard brood. En ja thuis zullen jullie het vast niet geloven maar ik heb tomaat gegeten. Thuis eet ik het nooit maar kan het hier moeilijk laten staan voor de neus van me stagebegeleider. Uiteindelijk was het nog best lekker ook en lekker fris in die hitte. Na de lunch dacht ik even op het dakterras van ons huis te gaan chillen maar hier was het gewoon simpelweg te heet om lekker te zitten. Toch maar even gedaan vanwege de aanwezigheid van wifi.
Tegen de tijd dat Iris weer thuis was van Souk Cuisine zat ik al lang en breed weer binnen. We zijn toen samen even de stad in gegaan. Om een Marokkaanse simkaart te scoren en een goedkope telefoon waar geen android en wifi enzo opzit. Er moet namelijk veel gebeld worden voor stage en je bent lang niet altijd in de buurt van een vaste telefoon dus daarom lekker mobiel zijn. Gelijk een voorraad drinken gekocht want met deze hitte drink je heel wat af en het water uit de kraan kun je niet drinken.
’s Avonds zou ik in Riad Azzar met Khalid meekijken hoe het in z’n werk gaat als er een aankomst is en hoe het gaat als deze mensen dineren. Khalid is soort van ‘manager’ en dat ga ik dus ook ongeveer samen doen met hem. Het was dus vooral toekijken en vooral stilzitten en wifi’en in de Riad. Want Omar bediende de gasten en Khalid kijkt dan gewoon toe of alles wel goed verloopt en hij maakt een praatje met de gasten, legt ze dingen uit over Marrakech en organiseert dus excursies voor de gasten. Dat ga ik straks dus ook allemaal doen en daar komen ook nog wel administratieve dingen bij kijken. Iris was ook mee naar de Riad omdat we het nog wel wat spannend vonden om ’s avonds alleen door Marrakech te lopen. Teruglopend vanaf de Riad naar huis, rond 22.00 uur, zijn er nog steeds gewoon winkeltjes en dergelijke open. Het is wel wat rustiger op straat en dus scheuren de brommertjes nog harder dan overdag.
Daarna uiteraard nog een chillsessie gehouden in de lekker wat frissere avondlucht van Marrakech. Met een sappie en een chippie is een mens toch snel tevreden
Vanmorgen zou ik om 9uur weer op de Riad zijn om mee te kijken met Marijke hoe reserveren werkt en hoe ze mails verwerken. Mails verwerken is natuurlijk niet zo moeilijk want dat ben ik wel gewend van de camping maar hier moet werkelijk alles in het Engels en af en toe Frans. Geen probleem natuurlijk maar wel eventjes wennen. Van Marijke heb ik ook allemaal telefoonnummers gekregen van mensen die ik moet gaan bellen de komende maanden dus al veel Marokkaanse contacten erbij.
Vanavond ga ik weer naar de Riad om weer mee te kijken bij aankomsten en diner.
Mijn werktijden zijn dus voornamelijk de ochtend en de avond en in de middag vrij. Helaas is het in de middag zo warm dat je niet even lekker in de zon gaat zitten want zonder zwembad is het niet uit te houden. Misschien dat ik Marijke maar is ga vragen of ik in Riad Siwan mag zwemmen dan 
Naima de schoonmaakster was hier net. Zij maakt het huis schoon, doet de was en zelfs de afwas. IDEAAL. De was deed ze overigens met de hand. Vreselijk met de hand wassen dus ik ben blij dat zij het doet en dat ik het niet zelf hoef te doen. Verder is Naima een heel aardige vrouw en heb ik haar nog even de Hollandse drop laten proeven met dank aan de familie Tissink . Ze vond het erg lekker;)
Naast dat ik al allemaal apart eten geproefd heb hier heb ik ook nog vijgen gegeten. Deze vijgen zijn echt heel lekker. Geen idee hoe de vijgen in Nederland smaken eigenlijk want daar laat ik ze meestal staan. Hier eet ik dus af en toe een vijgje, lekker als tussendoortje.
Kortom de Marokkanen zijn echt heel erg aardig, het weer is goed en het eten is best te eten.

Goed nu het verhaal af is zal ik toch het dakterras op moeten om het te publiceren op internet.

Ik hou jullie in het koude Nederland wel op de hoogte van hier in het warme Marokko.

Beslama! (vertaald naar Nederlands: dag/doei)