Halverwege!
Blijf op de hoogte en volg Gabrielle
19 November 2013 | Marokko, Marrakesh
Sinds het vorige verslag zijn we alweer 2,5 week verder maar het lijkt veel korter want de tijd vliegt gewoon echt om. We zijn inmiddels ook alweer over de helft van de hele periode in Marokko. Dat besef vind ik niet leuk want dat betekend dat het vertrek naar het koude Nederland dichterbij komt en dat het relaxte Marokkaanse chill leventje weer gaat verdwijnen voor het drukke leven in Nederland waar alles strak gepland en geregeld is.
Het vorige verslag heb ik geschreven op mijn verjaardag. Ik heb toen geschreven dat Natasha kwam en dat we met z’n drieen gingen uit eten. We zijn heerlijk pizza gaan eten in de nieuwe stad en daar hadden ze een heerlijke salami pizza en als voorgerecht had ik heerlijk zalm. Perfect diner dus. Daarna zo vol dat we niet meer zijn gaan stappen want met een te volle buik is wild doen en dansen niet zo’n goed idee. Zondagavond na mijn verjaardag kreeg ik nog meer verjaardagsbezoek, Helena en haar vriend waren in Marrakech dus kwamen ze gezellig op bezoek.
De dagen na mijn verjaardag zat mijn schouder helemaal vast, zo’n vervelende knoop in je spieren, blijkt maar weer dat als je 21 wordt je al echt oud begint te worden. Op aanraden van mijn baas Fatima van de massages gebeld of ze tijd had om mij een massage van een uur te geven. Gelukkig had ze tijd dus heb ik heerlijk een full body massage gehad. Dat werkte ook wel positief uit voor mijn schouder.
Mijn collega Fatima was ook jarig in dezelfde week als ik en daar was niemand van op de hoogte. Ze vertelde zelf dat het haar verjaardag was. Toen ik die dag dus gasten naar hun chauffeur moest begeleiden heb ik daarna eventjes snel een kleinigheidje voor haar gehaald en het daarna direct gegeven. Ze was er zo blij mee, echt heel leuk om te zien hoe blij iemand kan zijn met iets kleins. Haar verjaardag hebben we de volgende dag gevierd met een kopje thee en een heerlijke taart die Marijke had gehaald. Met de collega’s dus gezellig even gezeten. Zo gaan de stage dagen dus makkelijk om.
Inmiddels heeft ook een jongen, Hicham, door dat ik hier woon en werk en begint hij dus elke keer tegen mij te praten als ik langs loop. Nu is hij naar mijn idee wel aardig maar ook hij vroeg gelijk om een drankje te drinken en dat die me zou bellen. Uiteraard heeft hij niet gebeld waardoor ik niet zeker weet of hij wel echt aardig is. Toch maar voorzichtig blijven met de Marokkaanse mannen.
Vorig weekend was het tijd voor een bezoekje aan de kapper want de zon droogt je haar enorm uit en laat het groeien als kool. Dat was een bijzondere ervaring. Het begon al bij het wassen van ons haar. De manier waarop je in die stoel zat met je hoofd in de wasbak zorgde voor veel nek en rugpijn die de lekkere hoofdmassage dan niet compenseerde. Vervolgens ging de jongen die mijn haar gewassen had het ook kammen en helemaal klaar maken voor het knippen waarop hij de baas roept om te komen knippen. Die baas was dus werkelijk waar met 5 minuten uitgeknipt en mijn haar was een centimeter korter. Het was nog goed geknipt ook en als Nederlandse kappers ook zo zouden knippen kunnen ze veel efficiënter met hun tijd kunnen om gaan. Daarna hebben ze het haar nog helemaal stijl geföhnd en ook hier kunnen de Nederlandse kappers nog wel wat van leren. Mijn haar is nog nooit zo stijl geweest en zo lang stijl gebleven. Dat weekend vonden Iris en ik dat we ook wel weer eens bij de MC Donalds mochten eten want dat was ook wel weer lang geleden. ’s Avonds hebben we gezond gekookt. Spaghetti met zelfgemaakte tomatensaus en met garnalen. Ik leer nog eens alles zelf te maken voor het eten. Khalid vond het achteraf heel erg grappig dat we garnalen hadden gegeten. Hij bleef het maar prachtig vinden dat we ‘crevettes morts’ (dode garnalen) hadden gegeten. Alsof je die dingen levend opeet.
Afgelopen weken hebben we nog weer een paar vervelende ervaringen gehad met het kleine vervelende jochie. Zo stond die vorige week zondag opeens aan te bellen bij ons. Als er aangebeld wordt doe je uiteraard netjes open maar dat jochie probeert dan gewoon zelf de deur verder open te duwen als je de deur iets open hebt. Gelijk hebben we dus Khalid gebeld zodat hij dat jochie eens een pak slaag kon geven maar toen Khalid dat jochie ging zoeken was die natuurlijk nergens meer te vinden.
Afgelopen week een hele rustige week gehad in beide Riads waardoor ik alleen maar ’s middags heb gewerkt en allerlei dingen op kantoor heb gedaan. Ook wel eens relaxed om elke dag uit te slapen en elke avond vrij te zijn en ’s middags nog iets nuttigs te doen.
Vorige week dinsdag zijn we weer aan het experimenteren gegaan, we hebben zelf briouattes gemaakt. We hebben ze gevuld met ‘la vache qui rit’, met salami en kaas en met kefta (gehakt). Het maken van de uiteindelijke driehoekjes met de vulling erin was iets lastiger maar het is gelukt. Het resultaat was goed alleen waren sommige iets te lang gefrituurd waar door ze best vettig waren. Khalid en Mustafa hebben we ook even laten proeven. Ze zeiden dat ze het heel lekker vonden maar hun gezichtsuitdrukking zag er toch iets anders uit.
Vorige week woensdag zijn we op pad geweest ’s avonds met een groep Nederlandse studenten die verbleef in het hostel bij ons om de hoek. Zij hadden overdag gekookt bij Souk Cuisine en daarbij hadden ze Iris en mij uitgenodigd om naar het hostel te komen. Wij dus naar het hostel toe maar daar zijn we niet lang gebleven want die Brabanders wilden uiteraard bier drinken. We zijn dus naar hotel Tazi gegaan voor een drankje. Vervolgens hadden ze honger en zijn we een kraampje gaan zoeken op het plein om te gaan eten. Dat was een heel gedoe maar uiteindelijk zaten we toch en hadden we met die Marokkanen een prijs van 30 dirham per persoon afgesproken om te eten. Bij het afrekenen moesten we opeens 1900 dirham betalen terwijl we met 10 personen gegeten hadden. Echt van der zotte. Hun smoes was ja jullie hebben dit en dit allemaal gegeten en dat kost meer dan 30 dirham. Terwijl ze nauwelijks gevraagd hadden of we die andere gerechten ook allemaal wilden. Er zijn dus flink wat woorden gewisseld en ik heb mijn kennis van grove Franse woorden weer even goed kunnen ophalen want ik was de enige die goed Frans sprak. Uiteindelijk toch wel iets meer dan 300 dirham in totaal betaald maar toen waren we er ook wel vanaf.
Afgelopen vrijdag zijn we weer eens boodschappen gaan doen bij de Carrefour in het winkelcentrum want daar verkochten ze tenminste wel salami en een paar andere varkensproducten. Was inmiddels dat hele schap verdwenen en hadden we nog steeds geen salami, en nu nog steeds niet. Echt een beetje teleurstellend. Bij de kassa daar werkte een ontzettende doos die ongeïnteresseerd achter de kassa zat en toen mijn ijsje niet direct goed gescand werd zegt ze eerst pak anders een andere, toen we een andere van het zelfde soort ijsje gehaald hadden en die ook niet gescand werd zegt ze: nou zoek dan maar een andere ijsje uit. Het moet niet gekker worden hier. ’s Avonds zijn we nog even langs Gemma gegaan omdat Iris wat bij haar moest ophalen. Dat even duurde alleen wat langer en na een paar glaasjes wijn en een pannenkoek gingen we weer naar huis. We hebben een boek te leen gekregen om goed Marokkaans- Arabisch te leren dus eens zien of dat gaat lukken.
Zaterdag is Thomas, de vriend van Iris, aangekomen in Marrakech voor een week. ’s Avonds zijn we met z’n drieën wezen uit eten bij Le Foundouk, een restaurant met een Frans- Marokkaanse keuken. Perfecte combi als je het mij vraagt. Als voorgerecht een lekker zalmpje en als hoofdgerecht nog eens een nieuw Marokkaans gerecht geprobeerd: pastilla met kip. Pastilla is een soort taartje en dan gevuld met in dit geval kip. De buitenkant heeft een zoete smaak maar vanbinnen is het hartig door de kip en alle kruiden die er door zitten. Een hele aparte maar lekkere smaak.
Zondagochtend op stage was een ochtendje van blablabla met Cees en Khalid. Doordat ik op het vertrek van de gasten had gewacht was ik de rest van de middag vrij en zou Khalid ’s middags werken. Prima natuurlijk. Zondag was het trouwens enorm koud in vergelijking tot de dagen er voor. Het was slechts 16 graden en bewolking dus dat is wel even wennen als je de dagen ervoor meer dan 25 graden had en strak blauwe luchten. Hierdoor was het ’s avonds in huis ook ijs koud. We hebben heerlijke pannenkoeken gegeten gebakt door Iris. Slapen in de kou is aan de ene kant wel lekker want je kan heerlijk onder de dekens kruipen maar het wordt nu al haast te koud ’s nachts om nog lekker de slapen.
Gister ben ik met Marijke meegeweest naar het industrieterrein om wat spullen voor de Riads te halen, Thomas ging ook mee. We zijn echt in allerlei verschillende winkels geweest. Op dit soort industrieterreinen zie je nog is andere dingen dan in de Souk dus dit was echt heel anders om te zien. Omdat het gister alweer een feestdag is waren er een heel aantal winkels dicht. Marokko heeft net als Frankrijk heel veel rare feestdagen waarvan je je afvraagt wat het nut er nu van is. Het feestige aan de nationale feestdag gister was, was dat ik erachter kwam dat het aardbeienseizoen nu gaat beginnen in Marrakech. Dat betekend dat ik de komende tijd vast veel aardbeien gaan eten. Gistermiddag dus gelijk een stokbroodje met aardbeien gegeten, de smaak van deze aardbeien komt in de buurt bij de aardbeien die papa thuis kweekt. Aan het einde van de middag hebben we nog een rondje door de Souk gelopen en een bezoekje gebracht aan de kippenslachterij in de Souk. Daarna richting de Riad om daar even met de gasten te babbelen en om even blablabla te doen met Khalid. Iris kwam na haar werk ook naar Azzar en vervolgens heeft Khalid ons bij een goedkoop restaurantje gebracht, een soort Marokkaanse snackbar. Je kunt daar heel goedkoop en lekker Tajine eten.
Vandaag vroeg me bed uitgegaan omdat Helena en Melanie al vroeg voor de deur zouden staan. Zij hadden nog een dagje in Marrakech voordat ze terugvlogen naar Duitsland. Met z’n drieën de stad in gegaan en zijn we over het plein naar de Koutoubia moskee gelopen. Ook zijn we om de moskee heen gelopen en hebben we de tuinen bezocht. Vanuit daar zijn we door gelopen naar het Cyber Parc was iets verderop zit. Dit was ook een mooi park waarin overal palen staan met een soort computer scherm erin zodat mensen in het park even online kunnen gaan. Vanaf dit park zijn we weer terug gelopen naar het plein en zijn we de Souks in gegaan. Ik heb hun ook nog even de kippenmarkt laten zien wat uiteraard weer enorm stonk. Vervolgens lekker gedwaald door de Souks en beland ergens in de Souk waar ze de geverfde lappen leer bewerken tot jassen, riemen etc. Dat had ook een niet erg lekker geurtje. Gelukkig de weg op richtingsgevoel weer helemaal teruggevonden naar het plein. Op het dakterras van Café de France lekker wat gedronken en genoten van het uitzicht over het plein bij dag. Daarna bij het zelfde restaurantje als gister een tajine gegeten en vervolgens weer richting huis gegaan.
Volgens mij is dit wel een voldoende update van de afgelopen tijd. Ik geloof dat ik nog even ga kijken of de zon schijnt want hier in huis koelt het alweer heel rap af.
Fijne avond allemaal!
Het vorige verslag heb ik geschreven op mijn verjaardag. Ik heb toen geschreven dat Natasha kwam en dat we met z’n drieen gingen uit eten. We zijn heerlijk pizza gaan eten in de nieuwe stad en daar hadden ze een heerlijke salami pizza en als voorgerecht had ik heerlijk zalm. Perfect diner dus. Daarna zo vol dat we niet meer zijn gaan stappen want met een te volle buik is wild doen en dansen niet zo’n goed idee. Zondagavond na mijn verjaardag kreeg ik nog meer verjaardagsbezoek, Helena en haar vriend waren in Marrakech dus kwamen ze gezellig op bezoek.
De dagen na mijn verjaardag zat mijn schouder helemaal vast, zo’n vervelende knoop in je spieren, blijkt maar weer dat als je 21 wordt je al echt oud begint te worden. Op aanraden van mijn baas Fatima van de massages gebeld of ze tijd had om mij een massage van een uur te geven. Gelukkig had ze tijd dus heb ik heerlijk een full body massage gehad. Dat werkte ook wel positief uit voor mijn schouder.
Mijn collega Fatima was ook jarig in dezelfde week als ik en daar was niemand van op de hoogte. Ze vertelde zelf dat het haar verjaardag was. Toen ik die dag dus gasten naar hun chauffeur moest begeleiden heb ik daarna eventjes snel een kleinigheidje voor haar gehaald en het daarna direct gegeven. Ze was er zo blij mee, echt heel leuk om te zien hoe blij iemand kan zijn met iets kleins. Haar verjaardag hebben we de volgende dag gevierd met een kopje thee en een heerlijke taart die Marijke had gehaald. Met de collega’s dus gezellig even gezeten. Zo gaan de stage dagen dus makkelijk om.
Inmiddels heeft ook een jongen, Hicham, door dat ik hier woon en werk en begint hij dus elke keer tegen mij te praten als ik langs loop. Nu is hij naar mijn idee wel aardig maar ook hij vroeg gelijk om een drankje te drinken en dat die me zou bellen. Uiteraard heeft hij niet gebeld waardoor ik niet zeker weet of hij wel echt aardig is. Toch maar voorzichtig blijven met de Marokkaanse mannen.
Vorig weekend was het tijd voor een bezoekje aan de kapper want de zon droogt je haar enorm uit en laat het groeien als kool. Dat was een bijzondere ervaring. Het begon al bij het wassen van ons haar. De manier waarop je in die stoel zat met je hoofd in de wasbak zorgde voor veel nek en rugpijn die de lekkere hoofdmassage dan niet compenseerde. Vervolgens ging de jongen die mijn haar gewassen had het ook kammen en helemaal klaar maken voor het knippen waarop hij de baas roept om te komen knippen. Die baas was dus werkelijk waar met 5 minuten uitgeknipt en mijn haar was een centimeter korter. Het was nog goed geknipt ook en als Nederlandse kappers ook zo zouden knippen kunnen ze veel efficiënter met hun tijd kunnen om gaan. Daarna hebben ze het haar nog helemaal stijl geföhnd en ook hier kunnen de Nederlandse kappers nog wel wat van leren. Mijn haar is nog nooit zo stijl geweest en zo lang stijl gebleven. Dat weekend vonden Iris en ik dat we ook wel weer eens bij de MC Donalds mochten eten want dat was ook wel weer lang geleden. ’s Avonds hebben we gezond gekookt. Spaghetti met zelfgemaakte tomatensaus en met garnalen. Ik leer nog eens alles zelf te maken voor het eten. Khalid vond het achteraf heel erg grappig dat we garnalen hadden gegeten. Hij bleef het maar prachtig vinden dat we ‘crevettes morts’ (dode garnalen) hadden gegeten. Alsof je die dingen levend opeet.
Afgelopen weken hebben we nog weer een paar vervelende ervaringen gehad met het kleine vervelende jochie. Zo stond die vorige week zondag opeens aan te bellen bij ons. Als er aangebeld wordt doe je uiteraard netjes open maar dat jochie probeert dan gewoon zelf de deur verder open te duwen als je de deur iets open hebt. Gelijk hebben we dus Khalid gebeld zodat hij dat jochie eens een pak slaag kon geven maar toen Khalid dat jochie ging zoeken was die natuurlijk nergens meer te vinden.
Afgelopen week een hele rustige week gehad in beide Riads waardoor ik alleen maar ’s middags heb gewerkt en allerlei dingen op kantoor heb gedaan. Ook wel eens relaxed om elke dag uit te slapen en elke avond vrij te zijn en ’s middags nog iets nuttigs te doen.
Vorige week dinsdag zijn we weer aan het experimenteren gegaan, we hebben zelf briouattes gemaakt. We hebben ze gevuld met ‘la vache qui rit’, met salami en kaas en met kefta (gehakt). Het maken van de uiteindelijke driehoekjes met de vulling erin was iets lastiger maar het is gelukt. Het resultaat was goed alleen waren sommige iets te lang gefrituurd waar door ze best vettig waren. Khalid en Mustafa hebben we ook even laten proeven. Ze zeiden dat ze het heel lekker vonden maar hun gezichtsuitdrukking zag er toch iets anders uit.
Vorige week woensdag zijn we op pad geweest ’s avonds met een groep Nederlandse studenten die verbleef in het hostel bij ons om de hoek. Zij hadden overdag gekookt bij Souk Cuisine en daarbij hadden ze Iris en mij uitgenodigd om naar het hostel te komen. Wij dus naar het hostel toe maar daar zijn we niet lang gebleven want die Brabanders wilden uiteraard bier drinken. We zijn dus naar hotel Tazi gegaan voor een drankje. Vervolgens hadden ze honger en zijn we een kraampje gaan zoeken op het plein om te gaan eten. Dat was een heel gedoe maar uiteindelijk zaten we toch en hadden we met die Marokkanen een prijs van 30 dirham per persoon afgesproken om te eten. Bij het afrekenen moesten we opeens 1900 dirham betalen terwijl we met 10 personen gegeten hadden. Echt van der zotte. Hun smoes was ja jullie hebben dit en dit allemaal gegeten en dat kost meer dan 30 dirham. Terwijl ze nauwelijks gevraagd hadden of we die andere gerechten ook allemaal wilden. Er zijn dus flink wat woorden gewisseld en ik heb mijn kennis van grove Franse woorden weer even goed kunnen ophalen want ik was de enige die goed Frans sprak. Uiteindelijk toch wel iets meer dan 300 dirham in totaal betaald maar toen waren we er ook wel vanaf.
Afgelopen vrijdag zijn we weer eens boodschappen gaan doen bij de Carrefour in het winkelcentrum want daar verkochten ze tenminste wel salami en een paar andere varkensproducten. Was inmiddels dat hele schap verdwenen en hadden we nog steeds geen salami, en nu nog steeds niet. Echt een beetje teleurstellend. Bij de kassa daar werkte een ontzettende doos die ongeïnteresseerd achter de kassa zat en toen mijn ijsje niet direct goed gescand werd zegt ze eerst pak anders een andere, toen we een andere van het zelfde soort ijsje gehaald hadden en die ook niet gescand werd zegt ze: nou zoek dan maar een andere ijsje uit. Het moet niet gekker worden hier. ’s Avonds zijn we nog even langs Gemma gegaan omdat Iris wat bij haar moest ophalen. Dat even duurde alleen wat langer en na een paar glaasjes wijn en een pannenkoek gingen we weer naar huis. We hebben een boek te leen gekregen om goed Marokkaans- Arabisch te leren dus eens zien of dat gaat lukken.
Zaterdag is Thomas, de vriend van Iris, aangekomen in Marrakech voor een week. ’s Avonds zijn we met z’n drieën wezen uit eten bij Le Foundouk, een restaurant met een Frans- Marokkaanse keuken. Perfecte combi als je het mij vraagt. Als voorgerecht een lekker zalmpje en als hoofdgerecht nog eens een nieuw Marokkaans gerecht geprobeerd: pastilla met kip. Pastilla is een soort taartje en dan gevuld met in dit geval kip. De buitenkant heeft een zoete smaak maar vanbinnen is het hartig door de kip en alle kruiden die er door zitten. Een hele aparte maar lekkere smaak.
Zondagochtend op stage was een ochtendje van blablabla met Cees en Khalid. Doordat ik op het vertrek van de gasten had gewacht was ik de rest van de middag vrij en zou Khalid ’s middags werken. Prima natuurlijk. Zondag was het trouwens enorm koud in vergelijking tot de dagen er voor. Het was slechts 16 graden en bewolking dus dat is wel even wennen als je de dagen ervoor meer dan 25 graden had en strak blauwe luchten. Hierdoor was het ’s avonds in huis ook ijs koud. We hebben heerlijke pannenkoeken gegeten gebakt door Iris. Slapen in de kou is aan de ene kant wel lekker want je kan heerlijk onder de dekens kruipen maar het wordt nu al haast te koud ’s nachts om nog lekker de slapen.
Gister ben ik met Marijke meegeweest naar het industrieterrein om wat spullen voor de Riads te halen, Thomas ging ook mee. We zijn echt in allerlei verschillende winkels geweest. Op dit soort industrieterreinen zie je nog is andere dingen dan in de Souk dus dit was echt heel anders om te zien. Omdat het gister alweer een feestdag is waren er een heel aantal winkels dicht. Marokko heeft net als Frankrijk heel veel rare feestdagen waarvan je je afvraagt wat het nut er nu van is. Het feestige aan de nationale feestdag gister was, was dat ik erachter kwam dat het aardbeienseizoen nu gaat beginnen in Marrakech. Dat betekend dat ik de komende tijd vast veel aardbeien gaan eten. Gistermiddag dus gelijk een stokbroodje met aardbeien gegeten, de smaak van deze aardbeien komt in de buurt bij de aardbeien die papa thuis kweekt. Aan het einde van de middag hebben we nog een rondje door de Souk gelopen en een bezoekje gebracht aan de kippenslachterij in de Souk. Daarna richting de Riad om daar even met de gasten te babbelen en om even blablabla te doen met Khalid. Iris kwam na haar werk ook naar Azzar en vervolgens heeft Khalid ons bij een goedkoop restaurantje gebracht, een soort Marokkaanse snackbar. Je kunt daar heel goedkoop en lekker Tajine eten.
Vandaag vroeg me bed uitgegaan omdat Helena en Melanie al vroeg voor de deur zouden staan. Zij hadden nog een dagje in Marrakech voordat ze terugvlogen naar Duitsland. Met z’n drieën de stad in gegaan en zijn we over het plein naar de Koutoubia moskee gelopen. Ook zijn we om de moskee heen gelopen en hebben we de tuinen bezocht. Vanuit daar zijn we door gelopen naar het Cyber Parc was iets verderop zit. Dit was ook een mooi park waarin overal palen staan met een soort computer scherm erin zodat mensen in het park even online kunnen gaan. Vanaf dit park zijn we weer terug gelopen naar het plein en zijn we de Souks in gegaan. Ik heb hun ook nog even de kippenmarkt laten zien wat uiteraard weer enorm stonk. Vervolgens lekker gedwaald door de Souks en beland ergens in de Souk waar ze de geverfde lappen leer bewerken tot jassen, riemen etc. Dat had ook een niet erg lekker geurtje. Gelukkig de weg op richtingsgevoel weer helemaal teruggevonden naar het plein. Op het dakterras van Café de France lekker wat gedronken en genoten van het uitzicht over het plein bij dag. Daarna bij het zelfde restaurantje als gister een tajine gegeten en vervolgens weer richting huis gegaan.
Volgens mij is dit wel een voldoende update van de afgelopen tijd. Ik geloof dat ik nog even ga kijken of de zon schijnt want hier in huis koelt het alweer heel rap af.
Fijne avond allemaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
