Tot in Nederland inch’allah
Blijf op de hoogte en volg Gabrielle
27 Januari 2014 | Marokko, Marrakesh
Hierbij het laatste verslag alweer vanuit Marrakech. De tijd is heel snel voorbij gegaan en woensdag vliegen we al weer terug naar het winterse Nederland.
Mijn vorige bericht heb ik net geschreven na kerst dus ga ik nu verder met hoe oud en nieuw hier verlopen is. Gezien ze hier in Marokko een andere jaartelling hebben vieren ze dus geen oud en nieuw zoals wij dat vieren. Natuurlijk kennen zij onze jaartelling ook wel en gebruiken ze dat ook wel maar ze vieren de jaarwisseling niet. Op Oudjaarsdag heb ik dan ook gewoon gewerkt. ’s Middags geskyped met papa mama en Deborah die in Zwolle waren volgens de oud en nieuw traditie in huize G. Groenevelt. ’s Avonds weer een uitgebreid oudejaarsavond diner gehad in Riad Siwan. Iris was ook mee en ook diverse gasten van Riad Azzar waren hierbij. Dit diner bestond weer uit oesters, dit keer filet de boeuf en weer geflambeerde aardbeien. Iedereen uit Nederland stuurde al te vroeg berichten met gelukkig nieuw jaar want vanwege het uur tijdverschil hadden wij een uur later pas nieuw jaar. Het toetje was net op en toen konden wij ook gaan aftellen tot 2014. Het nieuwe jaar zijn we begonnen met champagne, wijn en gezelligheid. Het was geen groots feest maar wel erg gezellig. Sana Saida is het Arabisch voor gelukkig Nieuwjaar.
Op Nieuwjaarsdag heb ik ook gewoon gewerkt. Ook weer eens wat anders dan handjes schudden bij de familie. De dagen daarna heb ik ook gewerkt. Daarnaast ook veel tijd besteed aan de school verslagen waarvan de tijd wel begon te dringen.
Begin januari moesten we ook een aantal dagen ons huis uit omdat onze huisbaas een paar nachten in Marrakech was. Hij is journalist o.i.d. in New-York en dit is zijn tweede huis. Die paar dagen hebben wij in een suite in Riad Siwan geslapen. Op dat moment waren er ook geen gasten in Riad Azzar dus hoefde de deur geen eens uit om aan het werk te gaan. We hebben onze huisbaas dan ook nog ontmoet en een avondje in het huis gehad.
Omdat we tijden onze vakantie een auto zouden huren moest ik ook even weer oefenen met autorijden. Het was namelijk al ruim 4 maanden geleden dat ik auto heb gereden en het rijden in Marokko is niet zo makkelijk als in Nederland. Ik ben een dagje met Marijke naar de meisjeshuizen in Asni en Ouirgane geweest en daar moest ik dus heen rijden. In het begin was het allemaal wel onwennig maar het blijkt maar weer dat je autorijden niet verleerd. Toch wel blij dat ik even geoefend had met Marijke, kon zij mij gelijk wat uitleggen over het rijden in Marokko vanwege de grote verschillen met Nederland.
Die avond hebben we ook nog een afscheidsetentje gehad met Cees, Marijke, Gemma, Iris en ik. Gemma ging naar Nederland dus moesten we dat al een paar weken terug doen. Dit was ook een gezellige avond met iets minder lekker eten helaas.
Maandag 13 januari heb ik mijn laatste stage dag gehad. Ook de eindbeoordelingen gedaan en dat is allemaal ruim voldoende dus wat dat betreft is mijn stage ook geslaagd. Die avond gingen we dus leuk het einde van de stage en begin van de vakantie vieren. Eerst wilden we naar Beachclub 555, bleek dicht te zijn vanwege NOG een Marokkaanse feestdag. Theatro was wel open maar daar vroegen ze een belachelijke entree prijs terwijl er niemand binnen was. Uiteindelijk bij de Comptoir een cocktail gedronken. Vanaf daar nog weer door gegaan naar de African Chic dus we hebben daar alsnog een leuke avond gehad. De terugweg was iets minder geslaagd. We konden geen taxi vinden en besloten te gaan lopen en hopelijk een taxi te vinden op de hoofdstraat. Iedereen verteld ons overigens ook dat het gewoon veilig is om ’s nachts over straat te lopen. Niet dus. Net binnen de Medina muur, langs de hoofdstraat werd eerst Iris beroofd van haar tasje. Na een mislukte achtervolging en met ‘hulp’ van een andere ‘voorbijganger’ werd ook ik beroofd van mijn tasje. Mijn eerste ideeën van zelfverdediging waren helaas niet genoeg om die goser pijn te doen en hij ging er ook vandoor met mijn tasje waarin dus telefoons en camera zaten. Om een lang verhaal kort te maken daarna zijn we de hele nacht van politiebureau naar politiebureau gebracht door agenten om aangifte te doen. Aan elke agent moesten we weer opnieuw ons verhaal vertellen. Uiteindelijk waren we om 7uur weer bij Riad Siwan, want ook onze huissleutel was gejat. Daar werd de deur nu wel open gedaan. Daar hebben we even geslapen en gewacht op de reservesleutel die Marijke had. Weer in ons huis gelijk alles geregeld, simkaart geblokkeerd en verzekeringspapieren ingevuld. Daarna voornamelijk bijkomen de rest van de dag en toch voorbereiden op de vakantie die de volgende dag zou beginnen.
Het eerste deel van onze reis zouden we met een huurauto doen. Met puur toeval kregen we een hele mooie Ford Fiësta, laat dat nou net een auto zijn die ik al heel erg lang (zo’n twee jaar) wil rijden. Met deze prachtauto die heerlijk reed zijn we op de eerste dag door het Hoge Atlas gebergte gereden op naar Ait Ben Haddou. De route naar Ait Ben Haddou was echt prachtig, mooie bergen met sneeuw erop en een heerlijk zonnetje erbij. Aangekomen in Ait Ben Haddou was de accommodatie lekker simpel maar wel oké. Die middag hebben we nog wat rond gelopen in het dorpje wat bekend is om zijn Kasbah.
De volgende dag zijn we van Ait Ben Haddou naar Erfoud gereden. Dat was weer een lange trip en die begon goed. Ik heb namelijk mijn eerste boete ooit op de kop getikt. Waar je 60km/u mocht rijden reed ik 69km/u. Het was wel een beetje flauw want in een te korte tijd moet je van 100 afremmen naar 60 en net voor bij het bord waar 60 op stond richten ze hun laser en wordt je gepakt. De boete gelijk contant afgetikt en we konden weer door rijden. Het was allemaal maar wat grappig en gelukkig konden die agenten er ook wel om lachen. De weg verder naar Erfoud was ook weer heel erg mooi, voornamelijk lang en alleen maar rechtdoor. Gelukkig konden Iris en ik om de beurt rijden. De accommodatie in Erfoud was op het eerste oog mooi en groot met een heerlijke verwarming op de kamer maar uiteindelijk kwamen we erachter dat het toch iets minder was dan dat we dachten. Gelukkig was dit ook maar weer voor een nachtje. Voor de volgende dag hadden we via Journey Beyond Travel, een touroperator waarmee de Riads samenwerken, een gids kunnen regelen om mee de woestijn in te gaan. We hebben hem donderdags eerst al ontmoet om het programma door te spreken.
Vrijdag zijn we dan eindelijk naar de woestijn gedaan en wat denk je dat het nou juist op deze vrijdag doet? Juist: REGENEN. Het regent daar nooit en precies als wij er zijn regent het. Volgens die mensen hadden wij de regen meegenomen dus waren ze allemaal blij met ons. We hebben eerst nog een stop gemaakt in Rissani om daar nog een Kasbah/Ksar te bekijken. Vreselijk hoe de mensen daarin leven, hier is goed terug te zien dat Marokko een derdewereldland is. Lunch bestond uit een lokaal gerecht wat wij nog niet kenden: Mad Founa. Dit is een speciaal brood gevuld met vlees, ui, amandelen en kruiden. De smaak lijkt wel een klein beetje op een broodje shoarma. Lekker dus! Na de lunch zijn we doorgereden naar Merzouga. Eerst nog een tussenstop gemaakt op een plek waar Ghanese- Marokkanen een optreden gaven met typische Afrikaanse dans en muziek. Heel erg leuk en interessant om mee te maken. Uiteraard moesten we daarna meedoen. Er was alleen ook een bus bejaarde Italianen die ook moesten doen. Het zien hoe die oude besjes zich als idioten voordeden was hilarisch. Na deze performance zijn we dan naar het vertrekpunt voor onze kamelentocht gegaan. Dit was bij een hotel dat dan iets verder in de zandduinen een tentenkamp heeft. Ondanks de regen toch op de kameel en naar het tentenkamp. De tocht op de kameel was ongeveer een uurtje. Super gaaf idee om daar in die zandduinen/ Sahara te zijn geweest. Na een uur op die kameel waren we natuurlijk wel door en door nat en hadden we geen warme douche of verwarming om op te warmen want het was erg basic. Na een goed diner nog met die Marokkanen wat getrommeld op een Tamtam, me muzikale aard kwam weer even boven.
De nacht in de tent hebben we wonderbaarlijk overleefd. We hadden ons zo dik aangekleed en zoveel dekens over ons heen gelegd dat we het zelfs warm hadden midden in de nacht. Erg gaaf dat je ’s nachts daar elk zacht geluidje ook hoort.
De volgende dag was het gelukkig droog, we waren ook al om 6 uur wakker in de hoop een mooie zonsopkomst te zien, maar helaas was het nog bewolkt. Voor het mooie toch nog zo’n zandduin opgelopen om te genieten van de omgeving. Waar we daar waren was op 35 kilometer van de grens met Algerije. Daarna zijn we weer op de kameel gaan zitten en gelukkig kwam toen eindelijk de zon er eens bij schijnen. Dan is zo’n kamelentocht opeens vele malen leuker. In het hotel waar we onze spullen hadden gelaten konden we uitgebreid ontbijten van een heerlijk ontbijtbuffet en daarna konden we ook heerlijk warm douchen. Vervolgens konden we er weer helemaal tegenaan voor een lange autorit naar Agdz. Doordat het geregend had vrijdags waren sommige delen van de weg slecht begaanbaar doordat er modderstromen over waren gegaan, stukken weg waren weggespoeld of stukken weg stonden zelfs onder water. Zo maak je dus nog eens wat mee, regen in de woestijn. De route naar Agdz was ook weer erg mooi en het landschap is zo mooi. We verbleven in Agdz op een camping waarbij ze ook appartementen hadden. Ook weer erg basic en gelukkig maar voor een nachtje.
Zondag zijn we dan weer teruggereden naar Marrakech. Daarvoor moesten we eerst het Atlasgebergte weer helemaal door. Hoe dichterbij we kwamen hoe meer wolken we boven de bergen zagen hangen. Net voor de bergen heeft ook Iris haar eerste bekeuring binnen weten te slepen. Daar is een beetje corrupt mee omgegaan want die agent vroeg of ze de boete hoog vond en uiteindelijk heeft ze 200 in plaats van 300 dirham handje contantje betaald en kreeg ze geen bewijs. Die 200 dirham verdwijnt dus zo in de broekzak van die agenten. In het Atlas gebergte had het in de voorgaande dagen gesneeuwd en kregen wij ook nog een paar verdwaalde sneeuwvlokjes te zien. Verder waren het voornamelijk regendruppels en veel mist. Ondanks dat blijven die Marokkanen zo gevaarlijk rijden. Midden in bochten op de berg inhalen terwijl ze niet zien wat er aankomt, zonder licht rijden en gewoon ook veel te hard rijden en ga zo nog maar even door. Na het Atlas gebergte ging het weer helemaal prima op wat bijzondere rijstijlen van Marokkanen na. In Marrakech was het rijden niet erg leuk, het was zondagmiddag dus TOP drukte. Verschrikkelijk om daar in te rijden. Niemand volgt z’n rijbaan, brommers en fietsers komen overal tussendoor, opeens moet je remmen voor een paard of een ezel en daarbovenop komt nog dat alle Marokkanen er vanuit gaan dat ze gezien worden. Dat is dus ook de oorzaak van dat ik last-minute nog bijna een brommer onder de auto had liggen. Hierna hadden we dus een nachtje in ons huis in Marrakech, ook wel erg relaxed in je ‘eigen’ bed en je ‘eigen’ plek.
Vorige week maandag hebben we onze reis verder voortgezet per trein. Het eerste traject was Marrakech- Casablanca, een zit van zo’n 3 uur. In Casablanca wilden we alleen de Hassan II moskee van binnen en van buiten zien want in die moskee mogen ook niet-moslims komen, maar dan wel met een georganiseerde tour. Die tour hebben we dus gedaan. Die moskee is echt enorm groot en er kunnen dan ook wel 25.000 mannen tegelijk in plus 5000 vrouwen. Daar kunnen die grote refo kerken in Barneveld nog wel eens een voorbeeld aan nemen. Van binnen was die moskee ook echt ziek groot. Onder de gebedshal zijn er dan nog twee grote ruimtes, een voor mannen en een voor vrouwen, waar de moslims zich uitgebreid moeten wassen voordat ze gaan bidden. Daarnaast is er ook nog een hammam, stoombad en zwembad onder de moskee en ook hier weer eentje voor de mannen en eentje voor de vrouwen. Deze faciliteiten worden geeneens gebruikt dus dat was een nutteloze investering als je het mij vraagt. Net als dat de deuren van titanium zijn. Ongelooflijk dat ze in die enorme moskee zoveel geld stoppen terwijl er in het zuiden van Marokko zoveel arme mensen wonen. Niet te begrijpen gewoon. Na het bezoek aan de moskee hebben we even lekker geluncht bij Maccie D en vervolgens hebben we de trein genomen naar Rabat, nog een ritje van een uur. Eenmaal in de Riad in Rabat aangekomen hebben we voornamelijk gerelaxed en zijn we de deur ook niet meer uitgeweest.
Dinsdag waren we vroeg wakker omdat de moskeeën in Rabat nog bijna meer herrie maken dan in Marrakech. Na een lekker ontbijt zijn we de stad ingegaan. We hebben de Kasbah d’Oudaya gezien, wat zon gepakt op het strand, de Hassan toren bezocht en ook de necropolis. Na de lunch hebben we een tramtourtje gemaakt naar Salé, de stad die naast Rabat ligt aan de andere kant van de rivier. Rabat is ook echt een mooie stad, mooier dan Casablanca. Het is een stad waar het contrast tussen de medina en de rest ook erg groot is wat betreft hoe modern het er is. Erg leuk om te zien. ’s Middags hebben we ook nog lekker door de Medina gedwaald. Het diner deze avond was werkelijk waar fantastisch. Voor Mc Donalds prijzen kregen we een fantastisch gerecht met garnalen.
Woensdag was het originele plan om eerst van Rabat naar Meknes te gaan om ook die Koningsstad te bekijken. Vanwege de vele regen die viel hebben we besloten om gelijk naar Fes te gaan en Meknes over te slaan. De treinreis van Rabat naar Fes was zo’n 2,5 uur. Op het station van Fes gelijk lekker geluncht en daarna doorgegaan naar de Riad. Deze Riad is echt de leukste en de beste van alle accommodaties waar we de afgelopen weken verbleven hebben. Vanwege de regen eigenlijk de hele middag maar in de Riad gebleven en aan het eind van de middag even een klein stukje door de Medina gelopen. Niet te ver want deze Medina is nog meer een doolhof dan de Medina van Marrakech. Diner hadden we ’s avonds in de Riad en dit was ook goed verzorgd.
Donderdag hebben we Fes bekeken met een gids. Heel erg interessant en we hebben heel erg veel gezien. We zijn begonnen bij de belangrijkste ingangspoort van de Medina, gevolgd door een bezoekje aan een Medersa (Koranschool). Na de Medersa hebben we een bakker bezocht en een klein schoolklasje. Er zaten daar 3 kleine kindjes tussen 3 en 5 jaar oud en die gingen voor onze de 5 pijlers van de Koran opdreunen en daarna gingen ze verschillende talen kinderliedjes zingen. Na hun was het onze beurt, wij moesten vader Jakob in het Nederlands zingen. Dat was wel even lang geleden dus even goed denken hoe die nu ook al weer ging. Toen we weer weg gingen konden die kindjes in 6 talen tot ziens zeggen (Arabisch, Frans, Engels, Spaans, Nederlands en Japans). Dwars door de Medina en Souk gedwaald met de gids naar de Tanneries van Fes, de leerlooierijen. Onderweg stuitten we nog op een feest van jongetjes die besneden waren, zingen en muziek maken hoorde er allemaal bij. De Tanneries konden we bekijken vanaf een dakterras dus het is niet zo als in Marrakech, dat je er recht langs loopt. De tanneries in Fes zien er beter uit dan in Marrakech. Via via zijn we weer teruggegaan naar de Riad. De rest van de middag hebben we in de zon doorgebracht op het dakterras van Café Clock waar we ook heel erg lekker gegeten hebben. Voor het diner zijn we naar een soort karaoke bar geweest. Franse Marokkanen gingen daar flink tekeer met die microfoon van het zingen. Ze gingen helemaal los terwijl ze geen eens alcohol serveerden.
Vrijdag hebben we vanuit Fes een dagtrip gemaakt naar het Middel Atlas gebergte. We hadden een privé chauffeur dus dat was ideaal. We hebben eerst nog een stop gemaakt bij een uitkijkpunt over Fes heen, daar zie je pas hoe groot de stad echt is. Vanaf daar zijn we doorgereden naar een natuurgebied bij Ifrane waar een heel mooi meer was met heel veel vogels. Het dorpje Ifrane lag nog iets verderop. Dit dorpje noemen ze ook wel Zwitserland. Echt heel grappig om de Zwitserse bouwstijl opeens in Marokko te zien. We vroegen aan de gids waarom is dit in deze stijl gebouwd dan? Het antwoord van de gids was: ja omdat het hier ook kan sneeuwen. Vandaar dus de Zwitserse stijl. De trip werd vervolgd in de richting van Azrou. Voor het dorp is een Cedar bomen bos en daar leven berber aapjes in het wild. We hebben ze wat pinda’s gevoerd en die grijpen ze heel direct uit je handen als je je hand ophoud. Na de aapjes hebben we geluncht in het dorpje Azrou. Het dorpje zelf hebben we verder weinig van gezien want op het terras in de zon vermaakten we ons ook prima. De terugweg naar Fes waren we kapot dus hebben we lekker een beetje liggen dutten. ’s Avonds hebben we weer gegeten bij café Clock. Hun specialiteit is een kamelenburger en die heb ik dus maar genomen. Het was best heel lekker maar als je zou zeggen dat het lam of rundvlees was zou ik het ook geloofd hebben. Deze avond op straat leek het net of we in Amsterdam beland waren, iedereen op straat zat wiet te roken. Zelfs de vrouwen die normaal nooit roken.
Zaterdag hebben we de hele dag in de trein gezeten. De trip van Fes naar Marrakech is zo’n 7 uur dus een vrij lange zit. Maar met een serie als Penoza op je tablet is het wel vol te houden. In Marokko met de trein reizen is ook wel weer iets typisch. De deuren blijven openstaan terwijl de trein rijd, mensen staan te roken in de tussenstukken, mensen rijden met oude kaartjes en worden dan door de conducteur achtervolgd in de trein of mensen stappen in en uit terwijl de trein rijd.
Gister heb ik een soort afscheid gehad nog op stage met bijna alle collega’s. Ze hadden hele lekkere taarten gehaald en uiteraard met munt thee erbij. Ook de afscheidscadeaus waren super leuk en echt heel erg lief van hun allemaal. Heb echt een supertijd met ze gehad hier, door hun was het ook een groot succes. De eerste traantjes heb ik dan ook al gelaten.
’s Middags was het warm en zonnig dus was het tijd om de bikini weer eens tevoorschijn te halen en om in de zon te gaan liggen bakken en nog een beetje een kleurtje te kweken.
Gister en vandaag bezig geweest om een aantal souvenirs voor het thuisfront te kopen. Het meenemen in de koffer dat gaat nog wat worden. Morgen laatste dagje in Marrakech. Wat we gaan doen weet ik nog niet maar in ieder geval gaat er afscheid genomen worden van alle lieve collega’s.
Woensdag is het helaas de bedoeling dat we landen op Schiphol om 16.35 uur en we vliegen met de vlucht HV5754 van Transavia.
Het laatste verslag van deze reis zit er nu alweer op en ik hoop dat ik nog vele andere verslagen van andere reizen mag schrijven. Bedankt voor het lezen en tot in Nederland, Inch’Allah!
Beslèma
Mijn vorige bericht heb ik net geschreven na kerst dus ga ik nu verder met hoe oud en nieuw hier verlopen is. Gezien ze hier in Marokko een andere jaartelling hebben vieren ze dus geen oud en nieuw zoals wij dat vieren. Natuurlijk kennen zij onze jaartelling ook wel en gebruiken ze dat ook wel maar ze vieren de jaarwisseling niet. Op Oudjaarsdag heb ik dan ook gewoon gewerkt. ’s Middags geskyped met papa mama en Deborah die in Zwolle waren volgens de oud en nieuw traditie in huize G. Groenevelt. ’s Avonds weer een uitgebreid oudejaarsavond diner gehad in Riad Siwan. Iris was ook mee en ook diverse gasten van Riad Azzar waren hierbij. Dit diner bestond weer uit oesters, dit keer filet de boeuf en weer geflambeerde aardbeien. Iedereen uit Nederland stuurde al te vroeg berichten met gelukkig nieuw jaar want vanwege het uur tijdverschil hadden wij een uur later pas nieuw jaar. Het toetje was net op en toen konden wij ook gaan aftellen tot 2014. Het nieuwe jaar zijn we begonnen met champagne, wijn en gezelligheid. Het was geen groots feest maar wel erg gezellig. Sana Saida is het Arabisch voor gelukkig Nieuwjaar.
Op Nieuwjaarsdag heb ik ook gewoon gewerkt. Ook weer eens wat anders dan handjes schudden bij de familie. De dagen daarna heb ik ook gewerkt. Daarnaast ook veel tijd besteed aan de school verslagen waarvan de tijd wel begon te dringen.
Begin januari moesten we ook een aantal dagen ons huis uit omdat onze huisbaas een paar nachten in Marrakech was. Hij is journalist o.i.d. in New-York en dit is zijn tweede huis. Die paar dagen hebben wij in een suite in Riad Siwan geslapen. Op dat moment waren er ook geen gasten in Riad Azzar dus hoefde de deur geen eens uit om aan het werk te gaan. We hebben onze huisbaas dan ook nog ontmoet en een avondje in het huis gehad.
Omdat we tijden onze vakantie een auto zouden huren moest ik ook even weer oefenen met autorijden. Het was namelijk al ruim 4 maanden geleden dat ik auto heb gereden en het rijden in Marokko is niet zo makkelijk als in Nederland. Ik ben een dagje met Marijke naar de meisjeshuizen in Asni en Ouirgane geweest en daar moest ik dus heen rijden. In het begin was het allemaal wel onwennig maar het blijkt maar weer dat je autorijden niet verleerd. Toch wel blij dat ik even geoefend had met Marijke, kon zij mij gelijk wat uitleggen over het rijden in Marokko vanwege de grote verschillen met Nederland.
Die avond hebben we ook nog een afscheidsetentje gehad met Cees, Marijke, Gemma, Iris en ik. Gemma ging naar Nederland dus moesten we dat al een paar weken terug doen. Dit was ook een gezellige avond met iets minder lekker eten helaas.
Maandag 13 januari heb ik mijn laatste stage dag gehad. Ook de eindbeoordelingen gedaan en dat is allemaal ruim voldoende dus wat dat betreft is mijn stage ook geslaagd. Die avond gingen we dus leuk het einde van de stage en begin van de vakantie vieren. Eerst wilden we naar Beachclub 555, bleek dicht te zijn vanwege NOG een Marokkaanse feestdag. Theatro was wel open maar daar vroegen ze een belachelijke entree prijs terwijl er niemand binnen was. Uiteindelijk bij de Comptoir een cocktail gedronken. Vanaf daar nog weer door gegaan naar de African Chic dus we hebben daar alsnog een leuke avond gehad. De terugweg was iets minder geslaagd. We konden geen taxi vinden en besloten te gaan lopen en hopelijk een taxi te vinden op de hoofdstraat. Iedereen verteld ons overigens ook dat het gewoon veilig is om ’s nachts over straat te lopen. Niet dus. Net binnen de Medina muur, langs de hoofdstraat werd eerst Iris beroofd van haar tasje. Na een mislukte achtervolging en met ‘hulp’ van een andere ‘voorbijganger’ werd ook ik beroofd van mijn tasje. Mijn eerste ideeën van zelfverdediging waren helaas niet genoeg om die goser pijn te doen en hij ging er ook vandoor met mijn tasje waarin dus telefoons en camera zaten. Om een lang verhaal kort te maken daarna zijn we de hele nacht van politiebureau naar politiebureau gebracht door agenten om aangifte te doen. Aan elke agent moesten we weer opnieuw ons verhaal vertellen. Uiteindelijk waren we om 7uur weer bij Riad Siwan, want ook onze huissleutel was gejat. Daar werd de deur nu wel open gedaan. Daar hebben we even geslapen en gewacht op de reservesleutel die Marijke had. Weer in ons huis gelijk alles geregeld, simkaart geblokkeerd en verzekeringspapieren ingevuld. Daarna voornamelijk bijkomen de rest van de dag en toch voorbereiden op de vakantie die de volgende dag zou beginnen.
Het eerste deel van onze reis zouden we met een huurauto doen. Met puur toeval kregen we een hele mooie Ford Fiësta, laat dat nou net een auto zijn die ik al heel erg lang (zo’n twee jaar) wil rijden. Met deze prachtauto die heerlijk reed zijn we op de eerste dag door het Hoge Atlas gebergte gereden op naar Ait Ben Haddou. De route naar Ait Ben Haddou was echt prachtig, mooie bergen met sneeuw erop en een heerlijk zonnetje erbij. Aangekomen in Ait Ben Haddou was de accommodatie lekker simpel maar wel oké. Die middag hebben we nog wat rond gelopen in het dorpje wat bekend is om zijn Kasbah.
De volgende dag zijn we van Ait Ben Haddou naar Erfoud gereden. Dat was weer een lange trip en die begon goed. Ik heb namelijk mijn eerste boete ooit op de kop getikt. Waar je 60km/u mocht rijden reed ik 69km/u. Het was wel een beetje flauw want in een te korte tijd moet je van 100 afremmen naar 60 en net voor bij het bord waar 60 op stond richten ze hun laser en wordt je gepakt. De boete gelijk contant afgetikt en we konden weer door rijden. Het was allemaal maar wat grappig en gelukkig konden die agenten er ook wel om lachen. De weg verder naar Erfoud was ook weer heel erg mooi, voornamelijk lang en alleen maar rechtdoor. Gelukkig konden Iris en ik om de beurt rijden. De accommodatie in Erfoud was op het eerste oog mooi en groot met een heerlijke verwarming op de kamer maar uiteindelijk kwamen we erachter dat het toch iets minder was dan dat we dachten. Gelukkig was dit ook maar weer voor een nachtje. Voor de volgende dag hadden we via Journey Beyond Travel, een touroperator waarmee de Riads samenwerken, een gids kunnen regelen om mee de woestijn in te gaan. We hebben hem donderdags eerst al ontmoet om het programma door te spreken.
Vrijdag zijn we dan eindelijk naar de woestijn gedaan en wat denk je dat het nou juist op deze vrijdag doet? Juist: REGENEN. Het regent daar nooit en precies als wij er zijn regent het. Volgens die mensen hadden wij de regen meegenomen dus waren ze allemaal blij met ons. We hebben eerst nog een stop gemaakt in Rissani om daar nog een Kasbah/Ksar te bekijken. Vreselijk hoe de mensen daarin leven, hier is goed terug te zien dat Marokko een derdewereldland is. Lunch bestond uit een lokaal gerecht wat wij nog niet kenden: Mad Founa. Dit is een speciaal brood gevuld met vlees, ui, amandelen en kruiden. De smaak lijkt wel een klein beetje op een broodje shoarma. Lekker dus! Na de lunch zijn we doorgereden naar Merzouga. Eerst nog een tussenstop gemaakt op een plek waar Ghanese- Marokkanen een optreden gaven met typische Afrikaanse dans en muziek. Heel erg leuk en interessant om mee te maken. Uiteraard moesten we daarna meedoen. Er was alleen ook een bus bejaarde Italianen die ook moesten doen. Het zien hoe die oude besjes zich als idioten voordeden was hilarisch. Na deze performance zijn we dan naar het vertrekpunt voor onze kamelentocht gegaan. Dit was bij een hotel dat dan iets verder in de zandduinen een tentenkamp heeft. Ondanks de regen toch op de kameel en naar het tentenkamp. De tocht op de kameel was ongeveer een uurtje. Super gaaf idee om daar in die zandduinen/ Sahara te zijn geweest. Na een uur op die kameel waren we natuurlijk wel door en door nat en hadden we geen warme douche of verwarming om op te warmen want het was erg basic. Na een goed diner nog met die Marokkanen wat getrommeld op een Tamtam, me muzikale aard kwam weer even boven.
De nacht in de tent hebben we wonderbaarlijk overleefd. We hadden ons zo dik aangekleed en zoveel dekens over ons heen gelegd dat we het zelfs warm hadden midden in de nacht. Erg gaaf dat je ’s nachts daar elk zacht geluidje ook hoort.
De volgende dag was het gelukkig droog, we waren ook al om 6 uur wakker in de hoop een mooie zonsopkomst te zien, maar helaas was het nog bewolkt. Voor het mooie toch nog zo’n zandduin opgelopen om te genieten van de omgeving. Waar we daar waren was op 35 kilometer van de grens met Algerije. Daarna zijn we weer op de kameel gaan zitten en gelukkig kwam toen eindelijk de zon er eens bij schijnen. Dan is zo’n kamelentocht opeens vele malen leuker. In het hotel waar we onze spullen hadden gelaten konden we uitgebreid ontbijten van een heerlijk ontbijtbuffet en daarna konden we ook heerlijk warm douchen. Vervolgens konden we er weer helemaal tegenaan voor een lange autorit naar Agdz. Doordat het geregend had vrijdags waren sommige delen van de weg slecht begaanbaar doordat er modderstromen over waren gegaan, stukken weg waren weggespoeld of stukken weg stonden zelfs onder water. Zo maak je dus nog eens wat mee, regen in de woestijn. De route naar Agdz was ook weer erg mooi en het landschap is zo mooi. We verbleven in Agdz op een camping waarbij ze ook appartementen hadden. Ook weer erg basic en gelukkig maar voor een nachtje.
Zondag zijn we dan weer teruggereden naar Marrakech. Daarvoor moesten we eerst het Atlasgebergte weer helemaal door. Hoe dichterbij we kwamen hoe meer wolken we boven de bergen zagen hangen. Net voor de bergen heeft ook Iris haar eerste bekeuring binnen weten te slepen. Daar is een beetje corrupt mee omgegaan want die agent vroeg of ze de boete hoog vond en uiteindelijk heeft ze 200 in plaats van 300 dirham handje contantje betaald en kreeg ze geen bewijs. Die 200 dirham verdwijnt dus zo in de broekzak van die agenten. In het Atlas gebergte had het in de voorgaande dagen gesneeuwd en kregen wij ook nog een paar verdwaalde sneeuwvlokjes te zien. Verder waren het voornamelijk regendruppels en veel mist. Ondanks dat blijven die Marokkanen zo gevaarlijk rijden. Midden in bochten op de berg inhalen terwijl ze niet zien wat er aankomt, zonder licht rijden en gewoon ook veel te hard rijden en ga zo nog maar even door. Na het Atlas gebergte ging het weer helemaal prima op wat bijzondere rijstijlen van Marokkanen na. In Marrakech was het rijden niet erg leuk, het was zondagmiddag dus TOP drukte. Verschrikkelijk om daar in te rijden. Niemand volgt z’n rijbaan, brommers en fietsers komen overal tussendoor, opeens moet je remmen voor een paard of een ezel en daarbovenop komt nog dat alle Marokkanen er vanuit gaan dat ze gezien worden. Dat is dus ook de oorzaak van dat ik last-minute nog bijna een brommer onder de auto had liggen. Hierna hadden we dus een nachtje in ons huis in Marrakech, ook wel erg relaxed in je ‘eigen’ bed en je ‘eigen’ plek.
Vorige week maandag hebben we onze reis verder voortgezet per trein. Het eerste traject was Marrakech- Casablanca, een zit van zo’n 3 uur. In Casablanca wilden we alleen de Hassan II moskee van binnen en van buiten zien want in die moskee mogen ook niet-moslims komen, maar dan wel met een georganiseerde tour. Die tour hebben we dus gedaan. Die moskee is echt enorm groot en er kunnen dan ook wel 25.000 mannen tegelijk in plus 5000 vrouwen. Daar kunnen die grote refo kerken in Barneveld nog wel eens een voorbeeld aan nemen. Van binnen was die moskee ook echt ziek groot. Onder de gebedshal zijn er dan nog twee grote ruimtes, een voor mannen en een voor vrouwen, waar de moslims zich uitgebreid moeten wassen voordat ze gaan bidden. Daarnaast is er ook nog een hammam, stoombad en zwembad onder de moskee en ook hier weer eentje voor de mannen en eentje voor de vrouwen. Deze faciliteiten worden geeneens gebruikt dus dat was een nutteloze investering als je het mij vraagt. Net als dat de deuren van titanium zijn. Ongelooflijk dat ze in die enorme moskee zoveel geld stoppen terwijl er in het zuiden van Marokko zoveel arme mensen wonen. Niet te begrijpen gewoon. Na het bezoek aan de moskee hebben we even lekker geluncht bij Maccie D en vervolgens hebben we de trein genomen naar Rabat, nog een ritje van een uur. Eenmaal in de Riad in Rabat aangekomen hebben we voornamelijk gerelaxed en zijn we de deur ook niet meer uitgeweest.
Dinsdag waren we vroeg wakker omdat de moskeeën in Rabat nog bijna meer herrie maken dan in Marrakech. Na een lekker ontbijt zijn we de stad ingegaan. We hebben de Kasbah d’Oudaya gezien, wat zon gepakt op het strand, de Hassan toren bezocht en ook de necropolis. Na de lunch hebben we een tramtourtje gemaakt naar Salé, de stad die naast Rabat ligt aan de andere kant van de rivier. Rabat is ook echt een mooie stad, mooier dan Casablanca. Het is een stad waar het contrast tussen de medina en de rest ook erg groot is wat betreft hoe modern het er is. Erg leuk om te zien. ’s Middags hebben we ook nog lekker door de Medina gedwaald. Het diner deze avond was werkelijk waar fantastisch. Voor Mc Donalds prijzen kregen we een fantastisch gerecht met garnalen.
Woensdag was het originele plan om eerst van Rabat naar Meknes te gaan om ook die Koningsstad te bekijken. Vanwege de vele regen die viel hebben we besloten om gelijk naar Fes te gaan en Meknes over te slaan. De treinreis van Rabat naar Fes was zo’n 2,5 uur. Op het station van Fes gelijk lekker geluncht en daarna doorgegaan naar de Riad. Deze Riad is echt de leukste en de beste van alle accommodaties waar we de afgelopen weken verbleven hebben. Vanwege de regen eigenlijk de hele middag maar in de Riad gebleven en aan het eind van de middag even een klein stukje door de Medina gelopen. Niet te ver want deze Medina is nog meer een doolhof dan de Medina van Marrakech. Diner hadden we ’s avonds in de Riad en dit was ook goed verzorgd.
Donderdag hebben we Fes bekeken met een gids. Heel erg interessant en we hebben heel erg veel gezien. We zijn begonnen bij de belangrijkste ingangspoort van de Medina, gevolgd door een bezoekje aan een Medersa (Koranschool). Na de Medersa hebben we een bakker bezocht en een klein schoolklasje. Er zaten daar 3 kleine kindjes tussen 3 en 5 jaar oud en die gingen voor onze de 5 pijlers van de Koran opdreunen en daarna gingen ze verschillende talen kinderliedjes zingen. Na hun was het onze beurt, wij moesten vader Jakob in het Nederlands zingen. Dat was wel even lang geleden dus even goed denken hoe die nu ook al weer ging. Toen we weer weg gingen konden die kindjes in 6 talen tot ziens zeggen (Arabisch, Frans, Engels, Spaans, Nederlands en Japans). Dwars door de Medina en Souk gedwaald met de gids naar de Tanneries van Fes, de leerlooierijen. Onderweg stuitten we nog op een feest van jongetjes die besneden waren, zingen en muziek maken hoorde er allemaal bij. De Tanneries konden we bekijken vanaf een dakterras dus het is niet zo als in Marrakech, dat je er recht langs loopt. De tanneries in Fes zien er beter uit dan in Marrakech. Via via zijn we weer teruggegaan naar de Riad. De rest van de middag hebben we in de zon doorgebracht op het dakterras van Café Clock waar we ook heel erg lekker gegeten hebben. Voor het diner zijn we naar een soort karaoke bar geweest. Franse Marokkanen gingen daar flink tekeer met die microfoon van het zingen. Ze gingen helemaal los terwijl ze geen eens alcohol serveerden.
Vrijdag hebben we vanuit Fes een dagtrip gemaakt naar het Middel Atlas gebergte. We hadden een privé chauffeur dus dat was ideaal. We hebben eerst nog een stop gemaakt bij een uitkijkpunt over Fes heen, daar zie je pas hoe groot de stad echt is. Vanaf daar zijn we doorgereden naar een natuurgebied bij Ifrane waar een heel mooi meer was met heel veel vogels. Het dorpje Ifrane lag nog iets verderop. Dit dorpje noemen ze ook wel Zwitserland. Echt heel grappig om de Zwitserse bouwstijl opeens in Marokko te zien. We vroegen aan de gids waarom is dit in deze stijl gebouwd dan? Het antwoord van de gids was: ja omdat het hier ook kan sneeuwen. Vandaar dus de Zwitserse stijl. De trip werd vervolgd in de richting van Azrou. Voor het dorp is een Cedar bomen bos en daar leven berber aapjes in het wild. We hebben ze wat pinda’s gevoerd en die grijpen ze heel direct uit je handen als je je hand ophoud. Na de aapjes hebben we geluncht in het dorpje Azrou. Het dorpje zelf hebben we verder weinig van gezien want op het terras in de zon vermaakten we ons ook prima. De terugweg naar Fes waren we kapot dus hebben we lekker een beetje liggen dutten. ’s Avonds hebben we weer gegeten bij café Clock. Hun specialiteit is een kamelenburger en die heb ik dus maar genomen. Het was best heel lekker maar als je zou zeggen dat het lam of rundvlees was zou ik het ook geloofd hebben. Deze avond op straat leek het net of we in Amsterdam beland waren, iedereen op straat zat wiet te roken. Zelfs de vrouwen die normaal nooit roken.
Zaterdag hebben we de hele dag in de trein gezeten. De trip van Fes naar Marrakech is zo’n 7 uur dus een vrij lange zit. Maar met een serie als Penoza op je tablet is het wel vol te houden. In Marokko met de trein reizen is ook wel weer iets typisch. De deuren blijven openstaan terwijl de trein rijd, mensen staan te roken in de tussenstukken, mensen rijden met oude kaartjes en worden dan door de conducteur achtervolgd in de trein of mensen stappen in en uit terwijl de trein rijd.
Gister heb ik een soort afscheid gehad nog op stage met bijna alle collega’s. Ze hadden hele lekkere taarten gehaald en uiteraard met munt thee erbij. Ook de afscheidscadeaus waren super leuk en echt heel erg lief van hun allemaal. Heb echt een supertijd met ze gehad hier, door hun was het ook een groot succes. De eerste traantjes heb ik dan ook al gelaten.
’s Middags was het warm en zonnig dus was het tijd om de bikini weer eens tevoorschijn te halen en om in de zon te gaan liggen bakken en nog een beetje een kleurtje te kweken.
Gister en vandaag bezig geweest om een aantal souvenirs voor het thuisfront te kopen. Het meenemen in de koffer dat gaat nog wat worden. Morgen laatste dagje in Marrakech. Wat we gaan doen weet ik nog niet maar in ieder geval gaat er afscheid genomen worden van alle lieve collega’s.
Woensdag is het helaas de bedoeling dat we landen op Schiphol om 16.35 uur en we vliegen met de vlucht HV5754 van Transavia.
Het laatste verslag van deze reis zit er nu alweer op en ik hoop dat ik nog vele andere verslagen van andere reizen mag schrijven. Bedankt voor het lezen en tot in Nederland, Inch’Allah!
Beslèma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
